In 1981 begon Jan vanuit de volleybalvereniging Brienenoord uit Rotterdam met zijn nieuwe uitdaging bij de KNDSB als afdelingsvoorzitter volleybal, om de volleybalsport, zijn grote passie, nationaal verder te gaan ontwikkelen. Dat bleef hij doen tot 1984.

Na zijn periode bij de afdeling volleybal ging Jan in het bestuur van de KNDSB zitten en nam de portefeuille wedstrijd- en topsport in zijn beheer. Ook was Jan de voorzitter van de Commissie Wedstrijd- en Topsport (CWT). Jan werd binnen de dovensport lang het gezicht van de CWT en dat bleef hij doen tot de jaren 2000.

Een van zijn motto’s was; ″geen uitzending naar de Europese Kampioenschappen of de Wereldkampioenschappen of de Deaflympics vanuit je luie stoel″. Je moest je eerst waarmaken of je goed bent voor een medaille.

Jan bleef zich hard inzetten dat zijn CWT beleid op dit manier moest en dat werd ook zichtbaar duidelijk, dat het ging werken. Een van de voorbeelden is; het Nederlands Deaflympics Team haalde veel successen tijdens de 18e Summer Deaflympics in Kopenhagen (Denemarken), totaal 16 medailles. Jan was zichtbaar apetrots op de medaillewinnaars. Veel jaren daarna bleef hij dit ook met trots zeggen!

In de jaren negentig dat wij als KNDSB in de NebasNsg als gehandicaptensportorganisatie opgingen, bleef Jan zich volledig inzetten dat de dovensport zoveel mogelijk op eigen benen ging staan, vooral op het sportgebied. De sporters moesten zoveel mogelijk op eigen manier met elkaar kunnen communiceren tijdens hun sportbeoefening, bleef Jan steeds zeggen. Volledig integreren op het sportgebied samen met de gehandicaptensport stond ook niet op de lijst van Jan.   

Na een pauze van een aantal jaren kwam Jan weer terug in 2002 als voorzitter van de NebasNsg Centraal District Dovensport / KNDSB. Dat bleef hij met enthousiasme doen tot 2007. Ook als voorzitter zorgde Jan dat zijn CWT motto centraal bleef, wanneer er over de uitzending van sporters naar een internationale dovensportevenement gesproken werd.

Jan werd niet alleen binnen de dovensport gehoord, maar ook binnen de gehandicaptensportorganisatie NebasNsg. Men luisterde vaak ernst naar Jan zijn uitgesproken meningen over de Nederlandse dovensport.

Na een afscheid van Jan als voorzitter in 2007 kreeg hij wegens zijn verdienstelijke inzet voor mensen met een beperking een bondspenning van de NebasNsg.

Jan zijn leiderschap met humorvolle uitstraling werd door veel mensen gewaardeerd. Hij wist altijd hoe de sfeer tijdens de vergaderingen leuk bleef met zijn humor, gezellige babbeltjes. Recht door zee was Jan, altijd heel direct met zijn meningen op de zaken wat in zijn ogen beter moest. Het werd niet altijd begrepen door mensen, maar dat deerde hem niet.

Jan bleef niet alleen met de nationale dovensport bezighouden, maar ook internationaal in het bijzonder volleybal. Hij was de technische directeur volleybal van de European Deaf Sports Organization (EDSO) in de periode van 1990-2003. Onder zijn leiding heeft Jan drie Europese Kampioenschappen geleid.

Ondanks dat hij met zijn gezondheid sukkelde, bleef hij in de afgelopen jaren de algemene vergaderingen van de KNDSB bijwonen en Jan had brede belangstelling voor de ontwikkelingen.

Tot grote verrassing van Jan werd hij in 2008 koninklijk onderscheiden wegens zijn grote staat van verdiensten voor de nationale en internationale dovensport. Later werd Jan op 1 september 2015 door het bestuur van de KNDSB gedecoreerd als Erelid, exact acht jaar geleden voordat hij ons ontviel.

De gedachtengoed van Jan met betrekking tot de uitzending naar de internationale sportevenementen zal in ere worden gehouden.

KNDSB zal Jan als zeer gerespecteerd en groot persoon missen en wenst zijn partner Sylvia, zijn kinderen en kleinkinderen en verdere familie veel sterkte en kracht toe. Wij zullen hem nooit vergeten.

Rob Klaassen